دختری گفت به مامانش که

خسته ام از همه چیز ،از دنیا

حالم انگار کمی طوفانی است

متلاطم شده ام چون دریا

عشق وقتی که نباشد در دل

می شود ذهن بشر بحران زا

روی این اصل ،پزشکان گفتند

که دوای بَر و بچ  یعنی ما

ازدواج است همان معجونِ

روحیه بخش و سلامت افزا

حال من ،مادرِ من اورژانسی است

شوهری کاش که می شد پیدا

گرچه هیچ آش دهن سوزی نیست

دارد اکسیر سلامت اما

عالی اش گیر بیاید شاید

بشود کرد تحمل اورا

همه ی هول و هراسم  این است

که مبادا نشود بختم وا

پشت این ایفون تصویری نیست

خواستگاری خفن و توپ چرا

ای دریغ از یک اس ام اس ،  یک زنگ

فوت یا جمله ی چرتی حتی

آه یک  فاجعه ی انسانی

مانده در قحطی مجنون ، لیلی

می شود دیر ،بجنب ای مادر

سن و سالم زده از چل بالا

تو برای همه مادر هستی

واسه ی من شده ای زن بابا

دوست دارم بروم بر سر کوه

بزنم داد آهای آدم ها

چه کسی گفت کسی تنها نیست

یک نفر هست در اینجا تنها

مادرش ازسر دلسوزی گفت

ای الهی که بمیری رعنا

عاشقانت چه فراوان بودند

پشت در غلغله می شد بر پا

صفشان از صف شیر آنسو تر

همه هم  کیس مناسب والا

آنجلینای ونک بودی تو

واقعاً با نمک و خوش سیما

مانده از آنهمه عاشق، امروز

پینه دوز محل اسمال آقا

هرکه آمد تو گرفتی عیبی

از دماغ و دهن و گوشش  تا ...

این یکی آمد و گفتی هرگز

آن یکی آمد و کردی دعوا

خواستی  ثروت و تحصیلات و

مرسدس بنز و کنارش ویلا

فله ای آنهمه عاشق کشتی

می کنی دکرِ مصیبت حالا

یکسره خوردی و هی خوابیدی

طول و عرضت شده  ماشاءَالا...

زیرسنگینی آن لپ هایت

کمرت خم شده ماندی دولا

یک نگاهی بخودت کن دختر 

هیکل است این که تو داری آیا

بشنو این گفته ی سعدی فعلاَ

که چه خوش گفت و عجب بامعنا

"آن شنیدستی که در زیبا کنار

دختری ترشید با صد خواستگار

آنکه بختش وا شد و شوهر نکرد

می شود از چهره های ماندگار"

غزل طنز حافظ

نیمه شب پریشب٬ گشتم دچار کابوس

دیدم به خواب حافظ ٬ توی صف اتوبوس

گفتم : سلام حافظ گفتا: علیک جانم

گفتم :کجا می روی؟ گفت:ولله خود ندانم

گفتم:بگیر فالی ٬گفتا: نمانده حالی

گفتم: چگونه ای؟ گفت: در بند بی خیالی

گفتم :که تازه تازه٬ شعر و غزل چه داری ؟

گفتا: که می سرایم شعر سپید باری

گفتم: ز دولت عشق٬ گفتا که کودتا شد

گفتم :رقیب تو ٬گفت: الحمد کله پا شد

گفتم :کجاست لیلی ٬مشغول دلربایی ؟

گفتا: شده ستاره٬ در فیلم سینمایی

گفتم :بگو ز خالش٬ آن خال آتش افروز

گفتا: عمل نموده٬ دیروز یا پریروز

گفتم: بگو ز مویش٬ گفتا :که مش نموده

گفتم :بگو ز یارش: گفتا ولش نموده

گفتم :چرا ؟چگونه؟ عاقل شدست مجنون؟

گفتا: شدید گشته٬ معتاد گرد و افیون

گفتم: کجاست جمشید ٬جام جهان نمایش؟

گفتا: خریده قسطی٬ تلویزیون به جایش

گفتم :بگو ز ساقی٬ حالا شده چه کاره؟

گفتا: شدست منشی٬ در دفتر اداره

گفتم :بگو ز زاهد٬ آن رهنمای منزل

گفتا: که دست خود را٬ بردار از سر دل

گفتم: ز ساربان گو٬ با کاروان غم ها

گفتا :آژانس دارد٬ با تور دور دنیا

گفتم :بگو ز محمل٬ یا از کجاوه یادی

گفتا: دوو ٬پژو٬ بنز٬ یا گلف نوک مدادی

گفتم: بگو ز مشک٬ آهوی دشت زنگی

گفتا: که ادکلن شد٬ در شیشه های رنگی

گفتم: سراغ داری ٬میخانه ای حسابی ؟

گفتا: که آنچه بوده٬ گشته چلوکبابی

گفتم :بلند بوده٬ موی تو آن زمان ها

گفتا: به حبس بودم٬ از ته زدم آنها را

گفتم: شما و زندان؟ حافظ ماروگرفتی ؟

گفتا: ندیده بودم٬ هالو به این خرفتی!

همسرم با غم تنهایی خود خو می کرد             موقـع بحث  هوو  لیک  هیاهـــــو می کرد!

بسکه با فکـــر و خیالات عبث می خوابید                  نصف شب  در شکـم آن زنه چاقو می کرد!

وقتی از رایحه ی عشق سخن می گفتم                  زود پا می شد و تی شرت  مرا بو می کرد

طفلکی مادر مــن آش که می پخت زنم-                  معتقد بود در آن جنبـــــــل و جادو می کرد

بهـــر او فاخته می دادم و می دیدم شب                 داخل تابـــه به آن سس زده کوکو می کرد!

آخـــــــر برج کــــه هشتم گرو نه می شد                 باز از مـــــن طلب ماهــــی و میگو می کرد

فیش دریافتــــــــــی بنده از او مخفی بود                  زن همکـــــار ولی دست مـــــرا رو می کرد

دخل یکمـــــــــاه مرا می زد و ظرف یکروز                  خـــرج مانیکــــــــور و  میزامپلی مو می کرد

گـــــر نمی دادم بــــــا اشک سر مژگانش                 آب می زد بــــــــــه ته جیبم و جارو می کرد

هر زنی غیر خودش عنتــــر و اکبیری  بود             شخص «جینا...» را تشبیه به «...لولو» می کرد!

مثل آن کارتـــــون از لطف مداد جـــــــادو                   بوالعجب شعبده ای بــا چش و ابرو می کرد

دکتر تغذیه ای داشت که ماهی صد چوق                 می گرفت از مــــن و تقدیم به  یارو می کرد

صد گرم چونکه بر آن اسکلت افزون می شد              عصبی می شد  و لعنت بـــه ترازو می کرد

عاقبت هیکل  پنجــــــاه و سه کیلویی را                   خون دل خورده و پنجــاه و دو  کیلو می کرد

حسرت زندگی o خود را می خورد                 کاو بــــه  مچ - تـــا سرآرنج-  النگو می کرد

نظـــــــــــر مادرش از هر نظری حجت بود                  هر چــــــــه می کرد فقط با نظر او می کرد

بر خلافش اگـــــر آن دم   نظری می دادم                 لنگــــــه ی کفش نثــــار من هالو می کرد

کاشکی دست بزن داشتم امــا چه کنم                   که خدا قسمت او  شوهـــــر مظلومی کرد!

خوشا به حال اون که تو محلش
هوای عاشقی زده به کلش

کسی که قلبش اتصالی داره
می دونه عاشقی چه حالی داره

با اینکه سخته باز دلنشینه
طپش طپش وای از طپش همینه

عاشق شدن شیدایی داره والا
خاطر خواهی رسوایی داره والا

وقتی طرف تو کوچه پیدا می شد
توی دلت یه باره غوغا می شه

صدای قلبت اونقدر بلنده
که دلبرت می شنوه و می خنده

دین و مرام و اعتقادت می ره
اونی که می خواستی بگی یادت می ره

می خوای بگی فدات بشم الهی
می گی که خیلی مونده تا سه راهی

میخوای بگی عاشقتم عزیزم
می گی که من عاعا،عاعا چی چی زم

می خوای بگی بیام به خواستگاریت
می گی هوای خوبی داره ساری

کوزه ی ضربه دیده بی ترک نیست
حال طرف هم از تو بهترک نیست

می خواد بگه برات می میرم اصغر
می گه تمنا می کنم برادر

می خواد بگه بیا به خواستگاریم
میگه که ما پلا ک شصت و چهاریم

اول عشق و عاشقی نگاهه
نگاه مثل آب زیر کاهه

بین شماها عشق و میشه فهمید
از توی نگاها عشقو می شه فهمید

عشق اخوی آتیش زیر دیگه
نگاه آدم که دروغ نمی گه

نگاه می گه عاشقتم به مولا
به قلب من خوش امدی بفرما